بهتر است نوک انار صادراتی ساوه را به ارتفاع حدود 1.5 سانتی متر برش دهید، سپس دیواره های جداکننده اتاق های جداگانه را از بیرون ببرید و سپس میوه را به شکل ستاره ای باز کنید.
همچنین می توانید نوک و ساقه آن را جدا کرده و پوست تلخ آن را تکه تکه روی پوست بخراشید و آن را بشکنید یا میوه را به سادگی نصف کنید.
همچنین می توانید انار صادراتی ساوه را در یک کاسه آب باز کنید. هسته ها در حالی که پوسته و غشای سفید روی آب شناور هستند فرو می روند و جدا شدن آنها را آسان می کند.
دانه ها را می توان با انگشتان یا قاشق بیرون آورد یا با ضربه زدن روی پوست بیرونی میوه تقسیم شده جدا شود.
انار و آب فشرده آن به طور گسترده در مدیترانه، خاورمیانه، ایالات متحده آمریکا، اروپای جنوبی و چند سالی است که در اروپای مرکزی و شمالی کشت می شود. شراب انار نیز از آب آن تهیه می شود که عمدتاً از ارمنستان و اسرائیل صادر می شود.
از تفاله یا آب انار برای تصفیه غذای شکار یا مرغ یا در سالاد میوه استفاده می شود.
پوست انار یک رنگ سنتی است که در فرش های شرقی استفاده می شود. همچنین در هند برای رنگ آمیزی پشم در سایه های زرد و سیاه استفاده می شد.
با عصاره ای از ریشه درخت انار می توان سایه های آبی تیره عمیقی را با رنگ آهنی ایجاد کرد.
شربت گرنادین که قبلا از آب انار تهیه می شد، طعم میوه ای و رنگ قرمز تکیلا سان رایز و کوکتل های مختلف دیگر را می بخشد.
انار و گل‌ها و برگ‌های غیر خوراکی حاوی مقادیر زیادی مواد فعال زیستی، به‌ویژه پلی‌فنول‌ها، فلاونوئیدها، آنتوسیانین‌ها و گالوتانین‌ها هستند. نسبت آنتی اکسیدان ها در پوست بالاترین میزان است.
وست انار علاوه بر پلی فنل ها، فلاونوئیدها، الاژیتانین ها و پیش سازهای آنتوسیانین ها، حاوی مواد معدنی مختلفی مانند پتاسیم، کلسیم یا منیزیم و همچنین پلی ساکاریدهای پیچیده است.
دانه های خوراکی دارای سطوح بالایی از گالوتانین ها (پونیکالاژین، پانیکالین، اسید گالیک یا الاژیک اسید) و آنتوسیانین ها (مانند کریزانتمین یا میرتیلین) هستند که دارای اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی قوی هستند.
اسیدهای آلی مختلفی مانند اسید اسکوربیک، اسید سیتریک و اسید مالیک نیز در پوشش بذر شناسایی شده اند. پوشش دانه گوشتی (Arillus) عمدتاً از آب (85٪) و همچنین شکر (10٪)، پکتین (1.5٪) و همچنین پلی فنل ها و آنتوسیانین ها تشکیل شده است
