هر دو توماس ادیسون و نیکولا تسلا در دهه 1890 با لامپ های فلورسنت چراغ های روشنایی معابر را آزمایش کردند، اما هیچ یک آنها را به صورت تجاری تولید نکردند. در عوض، این پیشرفت پیتر کوپر هویت در اوایل دهه 1900 بود که به یکی از پیش سازهای لامپ فلورسنت تبدیل شد.
هویت با عبور جریان الکتریکی از بخار جیوه و ترکیب یک بالاست (وسیله ای متصل به لامپ که جریان جریان را از طریق لوله تنظیم می کند) نور سبز آبی ایجاد کرد. در حالی که لامپ‌های کوپر هویت کارآمدتر از لامپ‌های رشته‌ای بودند، به دلیل رنگ نور، کاربردهای مناسب کمی داشتند.
در اواخر دهه 1920 و اوایل دهه 1930، محققان اروپایی آزمایشاتی را با لوله های نئونی پوشیده شده با فسفر (ماده ای که نور فرابنفش را جذب می کند و نور نامرئی را به نور سفید مفید تبدیل می کند) انجام می دادند.
این یافته ها جرقه برنامه های تحقیقاتی لامپ های فلورسنت در ایالات متحده را برانگیخت و در اواسط و اواخر دهه 1930، شرکت های روشنایی آمریکایی چراغ های فلورسنت را به نیروی دریایی ایالات متحده و در نمایشگاه جهانی نیویورک 1939 نشان دادند.
این لامپ ها دوام بیشتری داشتند و تقریباً سه برابر کارآمدتر از لامپ های رشته ای بودند. نیاز به روشنایی کارآمد در نیروگاه های جنگی آمریکا منجر به پذیرش سریع فلورسنت ها شد و تا سال 1951، نور بیشتری در ایالات متحده توسط لامپ های فلورسنت خطی تولید می شد .
این کمبود انرژی دیگر بود – بحران نفتی 1973 – که باعث شد مهندسان روشنایی یک لامپ فلورسنت بسازند که می تواند در کاربردهای مسکونی استفاده شود. در سال 1974، محققان در سیلوانیا شروع به بررسی این موضوع کردند که چگونه می توانند بالاست را کوچک کرده و آن را در لامپ قرار دهند.
در حالی که آنها یک حق اختراع برای لامپ خود ایجاد کردند، نتوانستند راهی برای تولید آن به طور عملی پیدا کنند.
دو سال بعد در سال 1976، ادوارد همر در جنرال الکتریک متوجه شد که چگونه لوله فلورسنت چراغ های روشنایی معابر را به شکل مارپیچی خم کند و اولین نور فلورسنت فشرده (CFL) را ایجاد کند.
مانند سیلوانیا، جنرال الکتریک این طرح را کنار گذاشت زیرا ماشین آلات جدید مورد نیاز برای تولید انبوه این چراغ ها بسیار گران بود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.